پس از گذشت یک دهه از انقلاب اسلامی و در طلیعهء دهه دوم انقلاب اسلامی،آقای خاتمی با موضع‌گیری‌های نسبتا ملایم خود در قبال غرب، خواسته یا ناخواسته،چهره خوشایندی را برای غرب به ویژه آمریکا از خود به نمایش گذاشت.غرب تا حدودی بر روحیات و خلقیات مدارانهء آقای‌ خاتمی نسبت به خود واقف می‌باشد و از بابت به قدرت رسیدن وی،بسیار خوشبین به نظر می‌رسیده است.با اعلام خبر پیروزی آقای خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری(خرداد 1376)،رسانه‌های گروهی غرب،درست به خلاف رویهء همیشگی خود در برخورد با انتخابات گوناگونی که در ایران اسلامی هر از چند گاهی به وقوع می‌پیوست،آنچنان تبلیغات دامنه‌دار و وسیعی را با آب و تاب فراوان در مورد انتخابات ریاست جمهوری‌ ایران و عظمت آن به همراه بیان میزان آراء به سمع و نظر عموم رساندند که هر ناظر فهیمی را به شک و تردید وا می‌داشت.چه شد که این همه‌ سر و صدا،آن هم برای انتخابات ریاست جمهوری ایران از رسانه‌های غربی به پا شد؟مگرچه تحولی پدید آمد؟آن ایام نگارنده این نوشتار مشغول گذراندن دورهء دکترا در کانادا بود.صبح روز بعد از اعلام پیروزی آقای خاتمی،یکی از استادان دانشکده به محض دیدن این جانب،با حالت‌ زاید الوصفی تبریک گفت و انتخابات مزبور را بسیار تحسین کرد.وی گفت:این انتخابات اعجاب همه را برانگیخته است.سپس افزود:این بار کسی به ریاست جمهوری برگزیده‌ شده است که مثل او(رهبر)عمامه بر سر دارد و عمامه‌اش مانند عمامهء او(رهبر)به رنگ مشکی است،اما...اما این(رئیس جمهور)میانه‌رو می‌باشد و او(رهبری)تندرو!از او پرسیدم فکر نمی‌کنم شما مطالعاتی در زمینهء ایران داشته باشی،این‌چنین برداشتی را از کجا گرفته‌ای و براساس چه منبعی ارائه می‌دهی؟گفت:این چیزی است که رسانه‌ها می‌گویند.مگر مطلب غیر از این است؟ شناخت غرب از آقای خاتمی به دوران قبل از ریاست جمهوری ایشان باز می‌گردد و استناد ما در این نوشتار نسبت به نگرش ایشان به غرب و تمدن غرب،از مجموعه‌ سخنرانی‌ها و مصاحبه‌هایی است که از آن تاریخ تاکنون به ثبت رسیده و برداشت شده است.سعی ما در تلخیص و تبیین نقطه نظرات وی می‌باشد و تفصیل کلام را به مراجعه‌ به اسنادی واگذار می‌کنیم که در دل تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شده است.